یادداشتی برای علیرضا نادی

سلام برکاپیتان خوب و مهربان و صبور تیم ملی والیبال ایران علیرضا نادی گل

کاپیتان نادی الان که داری این یادداشت رو میخونی راستش رو بخوای خیلی ناراحتم دلیلش رو خودت بهتر از من میدونی اونم اینه که شما لایق قهرمانی بودید.شما لیاقت اینو داشتید که الان به جای مدال نقره مدال طلای بازیها رو برگردنتو بندازید.

میدونم که خودتون هم کمتر از من ناراحت نیستید،ناراحتی و غم رو تو چهره تک تک تون دیدم و منم مثل شما خیلی خیلی غصه خوردم.

امروز که برای تقریح به بیرون شهر رفته بودیم به خاطر بازی شما و اینکه فینال رو از دست ندم نذاشتم که خانواده زیاد بیرون باشن و ساعت 2 مجبورشون کردم که برگردن،همش از این میترسیدم که مبادا شما اون نتیجه ای رو که همه ما منتظرش هستیم نیارین اونوقت همه با من دعوا خواهند کرد که تفریحمون رو خراب کردی تیمتم که باخت.... و متاسفانه همونی شد که نباید میشد.همونی که من ازش میترسیدم... یعنی مغلوب شدن تیم ملی اونم با نتیجه3 -1 مقابل ژاپن.ژاپنی که ما دو بار تونسته بودیم اونا رو با نتایج 3-2 و 3-1 ببریم و حالا ....حالااومده بود انتقام بگیره و چه بد شد که تونست.....

دیشب داشتم متنی رو برای پیروزی امروزتون تهیه میکردم که بهتون تبریک بگم و یه جشن کوچیک به همین مناسبت بگیرم ولی الان دارم از بدشانسی تیم مینویسم.از اینکه چرا نتونست؟ از اینکه چرا بازیکنانی که اینقدر عالی بازی کردن حالا باید به این راحتی به حریف امتیاز بدن؟ از اینکه چرا تیم بدون باخت ایران، یکهو باید به ما شوک وارد کنه؟ از اینکه چرا نباید مدال طلا برگردن شما عزیزان بدرخشه؟ از اینکه چرا باید اولین و آخرین باخت تیم من امروز و تویه فینال باشه؟؟؟؟و هزاران هزار سوال بی جواب دیگه ،که دیگه فکر کردن بهش فایده ای نداره....باید قبول کنم که تیم قهرمان من نایب قهرمان شد...باید قبول کنم که تیم بدون شکستم ،تیم پرامیدم امروز بازی رو واگذار کرد....

کاش توی گروهی واگذار میکردید ولی اینجا برنده بیرون میومدید.....

کاپیتان نادی خوبم میدونم که چه سخت کوشیهایی کردید و چه رنجی برای رسیدن به این جایگاه را تحمل کردید.از کم خوابیهایتان و تمرینات مداومتان تا دوریتان از خانواده..... میدونم برای همین هم حال شما را میفهمم.

علیرضا نادی عزیزم کاپیتان خوب و مهربان به همه بازیکنان و مربیان و خود شما این مدال رو تبریک میگم.درسته که خیلی دلم شکست ولی به همشون بگو شما شرمنده روی ما نیستید و نخواهید بود مدال نقره ی شما برای ما مثل مدال طلا با ارزشه و نایب قهرمانیتون مثل کسب مقام قهرمانی در ذهنمون موندگاره.

اگر تندی کردم یا حرف ناشایستی زدم منو ببخشید قصد توهین نداشتم فقط شاید انتظارم ازتیم ملی بالاتر از این بود که نشد....

در پایان کسب این عنوان و مدال نقره بازیهای آسیایی رو به شما کاپیتان با انگیزه علیرضای عزیزم ،بازیکنان و مربیان وکادر فنی همه و همه تبریک میگم.

منتظر کسب مقام قهرمانی شما عزیزان چشم انتظار خواهیم ماند.

یادداشتی برای علیرضا نادی کاپیتان ایران

سلام آقای علیرضا نادی کاپیتان مهربان ، صبور و با تجربه تیم ملی والیبال

میدانم اکنون که شما این یادداشت را میخوانید دلی پر از ایتالیا دارید.من نیز همچون شما ناراحتم از اینکه به خاطر دو پوان نا قابل شانس حضور در مرحله بعد را ازدست دادیم و چه خوب میشد اگر ما نیز همچون تیمهای صعود کننده شانس حضور در دور بعد را داشتیم ولی افسوس که نشد.....نمیخواهم با حرفهایم ناراحتیتان را بیشتر کنم زیرا میدانم چقدر سخت است که علیرغم تلاش شبانه روزی تیم و شخص شما و مربی نتوانی به خواسته ات برسی.....ولی چیزی که بیشتر از صعود نکردن تیم مرا ناراحت کرد برخورد بی ادبانه بازیکن ایتالیایی با سعید معروف بازیکن خوب تیم ملی بود او حق نداشت همچین برخورد بی ادبانه ای داشته باشد نمیدانم چه توهینی کرد و به سعید معروف چه گفت ولی وقتی دست سعید معروف را به آن شکل کشید خیلی از ایتالیاییهای مغرور بدم آمد و بعد از این حرکت اشکهای شما عزیزان دل مرا سوزاند و به درد آورد.... چقدر برای صعودتان دعاکردم و از خداوند خواستم تا به دستان شما قدرت دهد تا بتوانید با گرفتن امتیاز و برد مقابل ایتالیا صعود کنید ولی چه حیف شد که در،ست آخر فقط دو امتیاز کم آوردید...... میدانید به شما لقب بازنده سربلند را داده اند و این یعنی اینکه هیچ کس انتظار نداشت شما مقابل ایتالیا پیروز شوید ولی شما نشان دادید که ایتالیا حریف سختی نبود میشد این تیم را براحتی شکست داد فقط شرایط میزبانی شانس صعود را از ما گرفت.شما مربی ایتالیا را چنان عصبانی کرده بودید که اگر به او کارد میزدند خونش در نمی آمد و این نشان از غیرت شما دلیران داشت وقتی دو، ست را بردید بازیکنان ایتالیا خود را بازنده میدانستند ومربی شان از فرط ناراحتی نمیتوانست بازی خوب شما را ببیند و مدام در حال تعویض کردن بود تا شاید یکی از این تعویض ها، او را به نتیجه دلخواهش برساند ولی خداوند خواست که شما آن دو ،ست را ببرید تا داوران بازی هم که به ظاهر تا آن لحظه قضاوت خوبی کرده بودند در، ست آخر ناداوری خود را نشان دهند و از دادن امتیازات دور از عدالت به ایتالیا دریغ نکنند....

این حرفها را نگفتم که داغ دلتان را تازه کنم نه...فقط میخواستم بدانید که تا هنگامیکه شما عزیزان برای سربلندی نام ایران و تیم ملی والیبال ایران در تلاش هستید من نیز پشت شما خواهم بود و هرگز در سخت ترین لحظات شما را رها نخواهم کرد.من به عشق شما عاشق والیبال شدم و به عشق دیدن بازیهای شما ساعت 6 صبح یا 12 شب و یا هر وقت از شبانه روز که بازی داشته باشید به تماشای آن نشسته ام و خواهم نشست چون شما ،من نیز با برد شما خندیدم و با باختتان گریستم ولی هرگز تنهایتان نگذاشتم و  نخواهم گذاشت هرگز....

دیگر سخن کوتاه میکنم از آقای معدنی مربی خوب تیم  گرفته که میبینم که چقدر با بچه های تیم همچون برادری بزرگتر صمیمی و مهربان است و دستیاران ایشان تا علیرضا نادی کاپیتان با تجربه و صبور تیم و دیگر بازیکنان تیم ملی از همه شما عزیزان متشکرم و به همه شما به خاطر زحمات فراوان و تلاش بیشارتان خسته نباشید میگویم. این باخت شما گرچه تلخ بود ولی یک شیرینی داشت و آن اینکه به همه نشان دادید که نباید ایران را دست کم گرفت و این تیم ایران تیم بزرگیست.امیدوارم فدراسیون و مردم همچنان پشتیبان شما عزیزان باشند.من نیز چون دیگران منتظر بلند کردن کاپ قهرمانی میمانم و روز شماری میکنم.به امید آن روز